-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم - مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
بازدید امروز : 4822
مدح و ولادت امام باقر علیه السلام
اوّل مـاه رجب شد جـلـوه گر ماهـی تمام کامد از هفت آسمان و مهر گردونش سلام اخـتـر چـار آسـمـان و آسمان هـفت مهر یـوسف دو فـاطـمـه نـور دل خـیـر الانـام نسل در نسلش همه خیر الورا خیـر البشر خـود امـام ابـن امـام ابـن امـام ابـن امـام مـشـعـل بـزم مـعـارف بـاقـر کـلّ عـلـوم کعبۀ دل، قبلۀ جان، رهنمای خاص و عام عالم هستی که چون لب بر تکـلّـم وا کند از دمش جوشد کلیم و از لبش خیزد کلام شهریار مُلک امکـان کز تمام مـمکـنـات ذکر او خیزد هماره فیض او جوشد مدام در وجود حضرتش کـلّ محمّد جـلوه گر پیشتر از خلقت نورش محـمّـد داشت نام گه به نخلستان ورا بیل کشاورزی به دوش گه به بام آسمان خورشید را گـیرد زمام بی ولای او همه رفـتـار عـالـم نـادرست بی وجود او همه طاعات خـلـقت نـاتـمام این عجب نبود که مولانا علیّ بن الحسین گیرد از او همچو پیغمبر ز زهرا احترام با ثـواب خـلـق اگر زاهـد نـدارد مهر او دوزخش بادا حلال و جـنّـتـش بادا حـرام علم، پای کرسی تدریس او دارد جـلوس معرفت در پیش پای جابرش کرده قـیـام تا بود روشن چراغ علم او در سیـنه اش روز دشمن شام گردد چون به نطق آید هشام مکتب من باقریّ و مذهب من جعفریست نیست جز آنم طریق و نیست جز اینم مرام مهر فـرزنـدان او مانند جان در سیـنـه ها نطق شاگردان او چون تیغ برّان در نیـام ای سلاطین را به سوی آستـانـت الـتـجـا وی خلایق را به دیوار بقـیـعـت ازدحـام بـاقـر آل مـحـمّـد نـجـل زیـن الـعـابـدیــن جدّ و باب و مادر و آباء و اجدادت کرام رهروان فرش را مهر تو در دل روز و شب ساکنان عرش را مدح تو بر لب صبح و شام جابر جُعفی که بحر دانشش در سینه بود بود از دریای علمت قطره ای او را به جام سائل کوی تو تا صبح قیامت مرد و زن تابع حکم تو تا پایان هستی خاص و عام گرچه قبر بی چراغت میدرخشد در بقیع چون خدا در قلب مردان خدا داری مقام این عجب نبود که در بازار علم و حکمتت راه پیمـایـی کند یوسف به عنـوان غـلام می فروشد نـاز، مؤمن بر گلستان بهشت آیدش بویی گر از خاک بقـیعت بر مشام نی عجب ای کعبۀ دل در همه دوران سال گر طواف آرد به گرد کعبه ات بیت الحرام شخص پیغمبر تو را ازسوی حقّ گوید درود جابر از ختم رُسل بر حضرتت آرد سلام چـار سالت بود با تـیـغ بیان و تیـر عـلـم شام را کردی به چشم پور بوسفیان چو شام با بـیان زنـده ات در قـصـر بـیـداد یـزیـد یـافـت زخــم سـیـنــۀ آل مـحـمّـد الـتــیـام تا بگویی نیست جایز در بر ظالم سکوت بر تـمـام نـسـل ها از کـودکی دادی پیـام از تو گشته آفـتاب عـلم و ایمان جلوه گر وز تو باشد مکتب قرآن و عترت را قوام در کتاب نخل میثم سطر سطر و بند بند وصف تو حُسن شروع و مدح تو حُسن ختام
: امتیاز
|
 |
 |
آغاز ماه رجب و اعیاد آن
تا شود آیـیـنـه بی زنـگـار در ماه رجب از خـیال خویش سر بردار در ماه رجب چـشـم اگر دارید بـاران دعـا را بشنـوید می چکد نور از در و دیوار در ماه رجب کاش دور از مُهر و تسبیح و ریا و جانماز بـاز گـردد رونـق بــازار در مـاه رجـب باز شیخ ما به حرف آمد حدیث نفس گفت عرض دین را بُرد دنیادار در ماه رجب کاش برگردم به خود ای کاش برگردد به خود شیخ بی عـمـامه و دستـار در ماه رجب اعتکاف و عشق یعنی گریه بر احوال خویش نیمه شبها گـریه کن بسیار در ماه رجب سیزده شب معتکف در خم شدم تا پُر شدم از دعــای حــیــدر کرار در مــاه رجب
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام محمد باقر علیه‌السلام
وزیــده دوبـاره نـسـیـم رجـب مرا خوانده حق در حریم رجب دلـم را هـوائی خـوبـان نمـود خـدای رئـوف و رحیـم رجب خدایا کمک کن که با لطف تو شوم بهره مند از نعـیـم رجب نگـاهی بفـرما براین روسیـاه بـه حـق نـگـار کـریـم رجـب مناجاتی ام کن در این ماه نور مـقـیـمـم بفرما به درگـاه نـور مرا شوق یـاریست والا تـبار امامی گـرامی و زهـرا تـبـار من از ایـل مجـنـونم و دلـشده و او از عـزیـزان لـیـلا تـبـار کریمی ز نسل کـریمان عشق و من عاشقی مست و شیدا تبار نسب از دو سو فاطمی، حیدری به قـربان این ماه غـوغا تبار جـمـال جـمـیـلش بهشت عدن دو جد گرامش حسین و حسن تـعـلق ندارد به کس خـاطـرم گــدای کـرمــخــانــۀ بــاقــرم به لطـف خـداونـد زهـرائی ام خدا را براین موهبت شاکـرم به منصب نیازی مرا نیست؛ نیست خوشم در حریـم علی شاعرم اگرچه سـرودم غـزلـهـا ولـی ز وصف علی زادگان قاصرم قلم از نفـس ماند و یــارم نشد حـریـف نگــاه نـگــارم نـشـد سـلام ای علـوم خـدا را امیـن پدر خـواندۀ علم، حق الیـقـیـن اگـرچه ز نـسـل عـلـی آمـدی مـحـمـدتـریـنی، مـحـمـدتریـن چنان فـانی عـشق پـاکت شدم ز سـرحـد مستی گـذشتم ببـین مریض مریض تو عیسی مسیح مـریـد مـریـد تو روح الامیـن به قربان نازی که داری شما و آغوش بـازی که داری شما به روی اسیـرت نگـارا بخـند بر این بیـنوا دیده ات را مبـند نگاهی...که جاهلترین نوکرت ز دریای علمت شود بهره مند امیـر رسـولان به تـو داده دل مـرا هم امـیـرا فکـندی به بند حسن زاده ای و حسینی خصال نگاهت قیامت... لبت کان قـند چه گردد از آن لب شه ذوالمنن کلامی خصوصی بگوئی به من من امشب زچشم تو دم می زنم به نـام نـگـاهـت قـلـم می زنـم رجب آمده غرق شور و طرب شرر بر دل و جان غم می زنم سراپای من غرق لطف شماست دم از حُسن صاحب کرم می زنم کدامین سحـر می شود بنگـرم کـنـار مــزارت قــدم می زنـم ویا اینکه یک روز خوش بنگرم سر قـبـر پـاکـت عـلم می زنم ضریحی نداری ز بغض عدو برای تو در دل حـرم می زنم مـرا عــفـو کـن اگــر دلــبــرا ز اوصاف تو حرف کم می زنم تو بالائی و ما دراین قعر خاک الا حضرت عشق روحی فداک دلــم پُـر شـده از ولای شـمــا سـرم خـاک پـای گـدای شـمـا چه دارم به جز اینکه آقا فقط بـگـویـم وجـودم فــدای شـمــا چه می شد نصیب دل ما شود نـسیـمی ز فـیـض دعـای شما مبارک بود پیـش من مرهم و غم و لطف زخم و شفای شما شبـم را شما نور بـاران کـنید مرا با نـظر اهـل ایـمان کـنید
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت امام باقر علیه السلام
دل زعطای فاطمه*** به عرش حق مجاوراست جـشــن خوش ولادتِ*** آقــا امــام بــاقــر اسـت باقرعلم عالمین یا مولا** به مصطفی نور دو عین یا مولا** یوسف یوسف حسین یا مولا ای گل زهرا و حیدر( ۳) مولا یا باقر العلوم ************************************* ز رشتـه ی ولای او *** جـدا نـمی شـوم دمـی مـدیـنـه از قــدوم او*** فـخــر کـنـد به عـالـمـی آن گـل نازنین ما خوش آمد** دلبر بی قـرین ما خوش آمد** امام پنجـمین ما خوش آمد ای گل زهرا و حیدر( ۳) مولا یا باقر العلوم ************************************ به مهر تو به عشق تو*** سرشته شد آب و گِلم عـنـایـتی که عـاقبـت*** مـدیـنـه ای شـود دلــم ز عـلـم خود به ما عطا کن آقـا** درد دلـم بـیـا دوا کن آقا ** قسمت مـا کـربـبلا کـن آقـا ای گل زهرا و حیدر( ۳) مولا یا باقر العلوم
: امتیاز
|
 |
|
سرود ولادت امام باقر علیه السلام
محمد آل احـمـد، از همه خـوبان سرآمد عزیز زهرا وحیدر،امام ِ باقرخوش آمد آیــنــه ی تــجـلّـی حُـسـن خــدا طلعت او، شمس ولا، نور هُدی او ولیّ حیّ سبـحــان ، نورچشم عالمینِ پسر حضرت زهرا ، نوه ی امام حسینِ مددی حضرت باقر،مددی حضرت باقر،مددی حضرت باقر(۲) ******************************* صد قل هو الله میگن بر، جلوه ی نور کمالش تبارک الله میخونن ، فرشته ها بر جمالش لیلا شده مجنون و آواره ی تو روی دلش به سوی گهواره ی تو توی آسمان عصمت، تو که هاله ی دو نوری حَسَنینی هستی آقا، تو سلاله ی دو نوری مددی حضرت باقر،مددی حضرت باقر،مددی حضرت باقر(۲) ******************************** قسم به ماه و ستاره ، حاجت دلها همینه یک شب اول رجب رو، باشیم انشاالله مدینه آسمون دلا گـل افـشـانـی بشه دورتا دوربقیع چراغانی بشه انشاالله نصیبمون شه، تومدینه این سعادت برای امام ِ بـاقــر ، بگیریم جشن ولادت مددی حضرت باقر،مددی حضرت باقر،مددی حضرت باقر(۲)
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام محمد باقر علیه‌السلام
خـواهـم امشب باز شیــدایـى كـنـم از در رحــمـت تــمــنّــایــى كــنـم تا شوم دور از تمام هـرچه زشت سیــر، در گـلــزار زیـبــایــى كنـم گرچه خـوارم، دم ز گل ها می زنم یــاد گــل، یـــاد گــل آرایـى كـنــم مـدت كـوتــاه عـــمـر خــویـش را صرف خدمت نزد مـولایــى كـنـم از هـمیـن كـوتـاه خـدمـت، تـا ابـد زنــدگــى در لطف و آقـایـى كـنـم آمـدم نـوشم مـى از شیـر و رُطب بـــر در مـــیـــخــانـۀ مــاه رجـب اى رجـب میـخـانۀ حــیـدر تـویـى مِى تویى، باده تویى، ساغر تویـى طعم تو گـردیـده احـلى من عـسـل گـوشه اى از وسعت كـوثــر تـویى راه درك لــیــلــة الــقــدر عـــلــى بهر شیعه تا صف محـشــر تـویى مـاه شـعـبـان بـر تـو كـرده اقـتــدا بـاعـث تـوفـیـق پـیـغـمـبـر تــویـى مطلعـت زیـبـاتـرین روز خداست مــــیــزبــان حـجـت داور تــویــى حسن مطلع در تو باشد لـطف یار شــد رخ زیـبــاى بــاقــر آشــكـار او شعیب عـتــرت پـیـغـمـبر است بــاقــر دریــاى عــلــم داور اسـت مـفـتـخــر بر نـام او هـسـتـیــم مـا این كــلام یك امــام و رهبـر است اول خیـر آخـر خـیـر اصـل خـیـر این محمد، سفره دار كـوثــر است بــى روایـــاتـــى كــه از او آمــده دین ما تا روز محـشـر ابـتر است سـائـل عـلـمـش مـراجـع گـشته اند وسعت علمش ز هركس برتر است او كه بـاشـد بـهـتـرین مـولاى من مادرش شد فـاطـمـه بنت الـحـسـن مادرش از فـاطـمه تصویر داشت در بــرش آئـیــنــۀ تـقـدیــر داشـت پــاك تــر از آب زمــزم خُـلـق او رزق و سهم از آیۀ تـطـهیر داشت او كه بـاشد دخـتــر بـیـت كــریــم حُسن بابـایش در او تـأثـیــر داشت نِى به دامـانـش گــرفـتــه كـودكى او به دامان خضر راهى پیر داشت تــا كـنـد مـا را غــلام درگــهــش در نگاه چـشم خود زنجـیـر داشت مـا غـلام حـضرت بــاقــر شـدیــم بـر مَــرام غـیـر او كـافـر شـدیــم
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام محمد باقر علیه‌السلام
شـروع اول مـاه و طـلـوع مـاه تـمـام به این شروع، درود و به این طلوع، سلام خدا بـه حضـرت سجـاد داد فرزنـدی کز او بنـای فضیلت گرفت اسـتحکـام محـمّـدبـن‌علـی، باقـرالعلـوم که هست ز مــادر پــدر خــود سـلالـۀ دو امـام که هست چارامامش پدر،دو فاطمه مام دو جد دیگـر او حیدر و رسـول انـام مـحـمّـدی که محـمّـد سـلام داده بر او به روی دست پدر چون علی گرفت مقام ولـی حـق و شـکــافـنـدۀ تـمـام عـلـوم که هفت شهر فضیلت از او گرفت نظام گرفـت دیدۀ خـود را ز دست او جابر سلام باد بر آن دست و این چنین اکرام رَوی چـو جانب بیت‌الحـرام تربت او به تن بپـوش ز بـال فرشتگان احـرام دُر چهار یـم و بحر هـفت گوهر پاک بر آن چهار یم و هفـت دُر؛ سلام مدام امـام پنجـم و پنجـم وصـی خـتم رسل که می‌شوند رسل بر زیارتش اعـظام شروع علم به او، ختم عـلم نیز به او زهی به حسن شروع و زهی به حسن ختام گـرفـت روز ازل بـاقـرالـعـلـوم لقـب چنان‌که یافـتـه دانـش بـه نـام او اتـمام اگرچه بیل کشاورزی‌اش بود به زمین بـه یک اشارۀ او نُه سپـهـر گردد رام بـه پای کرسـی درسش هزارها جابر ذلیـل مجد و جلالش بـود هزار هشام محمّد است زسرتا قدم به خُلق وخصال از آن نهــاد ورا ذات حق محمّد، نـام تمام شخص محمّد در او خلاصه شده زمجد وعزت وخُلق وخصال وخوی ومرام اگربه چشم بصیرت به تربتش نگری دم از بهشت زدن در حریم اوست حرام دگر به عـرش بریـن هیچ اعتنا نکنند اگر شوند بـه کویش مـلائک استخدام امـام پنجـم کـل وجـود، تـنـهـا اوسـت چه در مدینه بود یا رود اسـیر به شام قسم به ذات الهی که علم، بـی‌نـفـسش چو آفـتاب دم مغـرب است بر لب بام فقیـر درگـه احسـان او فقـیـر و غـنی مطیع حکم خداوندی‌اش خواص و عوام کمال یافته با مهـر او رکوع و سجود قبول حق شده با حب او صلات و صیام هماره تا که زمین است و آسمان برپا همیشه تا که زمان است وگردش ایام به روح پاکش از ذات حـق درود درود به جسم و جانش ازجن و انس سلام سلام مـوالیان وی از بیـم دشمنـان «میثم!» ز دور بر حرمش بوسـه می‌زننـد مدام
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام محمد باقر علیه‌السلام
الــسـلام ای دلــیـل کَــرَّمــنـا ای بــه عــالــم امـــام، آمَـنّــا به مـسلـمانـیِ خودت سـوگنـد طاعتت واجب است، سَـلَّـمـنا این عبارت نـوشـتـه بر قـلـبم از ازل بــوده ام تُـو را مِــنّـا از ازل تا ابد به این سخـنـیـم مـا هـمـه بـنــده ایـم، اِرحَـمـنـا شاهـد این که در رکاب تـوأم و هُـــوَ «آیـــةً لَـــهُـــم اَنّـــا» «و خَلَقنا لَهُم» به ما خواندی «و مَـتـاعـاً، و رحـمـةً مِنّـا» مرده بودیم، زندهِ مان کردی و لبت گفت ذکـر «اَحـیَـیـنـا» شـیعـۀ فـاطـمه تویـی، و منـم شـیـعـۀ تو قـسـم به «انـزلنا» حــجــةُ اللهِ مــا تــویــی آقـــا! حجة الله علی الحجـج، زهـرا سوره هـای فـصیح رحـمـانـی آیــه هــای بــلــیـغ سـبـحـانی تویی و آل پـاک و اطـهـارت کــلــمـات کـــریـــم قــرآنــی عَـلَّــم الآدم از تــو می گـویـد ای به اسماءِ نـور، نـورانــی اُذکـروا نـعـمــتـی تـویی آقـا! وَه چه زیـبا نماز می خـوانـی و اَقـیموا الصلوت را مـظهـر اَمـرِ آتــو الـزکـوت را بـانـی خاشعین را عبـادتت مَـظـهـر خاضعین را چراغ رضوانی هـر سـحـر از مـیـان سـجّـاده آسـمـان را کـنـی چـراغـانـی نیمه شب تا طلوع فجر و فلق تویی و سجـده های طـولانـی پــدر و مــادرم فـــدای شـمـا ای مــرا والــدیــن ایــمــانـی بــا شـمــا بــودنــم خــدا دانـد بهآترین لحـظه های روحانـی مثــل عـمّــه شـبـیـه بـابـایـت می کنی خـطـبه های طـوفـانی آخــرین یــادگار کرب و بلا! اوّلــیــن یــادگـــار ایــرانــی حـتـم دارم برای ما تا حـشـر تا قـیــامت شـفـیــع مـیـمـانی حــجــةُ اللهِ مــا تــویــی آقــا! حجة الله علی الحجج، زهــرا ای به قربان برق چـشمـانـت آمــدی بــا ســرود جــانــانت اَشهدت شهدی از شهادت داشت اوّلـت هـسـت مـثـل پــایـانـت بر لـبت آیـه هـای قـرآنـی ست ای فــــدای صــدای قــرآنـت حـال، وقـت امامـتِ تـو شـده عـالَمی هـست زیـر دستـانـت ما مسلمان دست های تــوئـیم کـن اشــاره شـویـم سـلـمـانت آری ای ماه!خوش درخشیدی در شـب تـیـره بـر مـحـبـانت خـنــدۀ مـادرت به بـابـا گـفت مـی بَـرد دل، لـبـان خـنـدانـت می درخـشد شـبـیـه مـرواریـد گـونه ات؛ چـانه ات، گریبانت این چه نوری ست میشود ساطع تا بهـشتِ بـرین ز رضوانت خوانِ نعمت بگستران که هنوز انـبـیــایـنــد تــازه مـهـمـانـت باقر العـلمی و مـعـلّـم اخـلاق عـالـمـان طـفـلـک دبـسـتانت قــلّـه هــای عــلــوم انـسـانـی بی گمان فتـح شد به دورانت مکـتـب وحی را تویی حـافظ دشمنـان مانــده انـد حـیـرانت درد اسلام و مسلـمـین امروز هست محـتـاجِ مُـهـر درمانت شـیـعـیـان غـریب را دریـاب بــه دل نــرم و آه سـوزانــت حــجــةُ اللهِ مــا تــویــی آقــا! حجة الله علی الحجج، زهــرا فـیــض سرمـد حکـایت باقـر راه احــمــد هــدایــت بــاقــر بر همــه دردهای بی درمـان مــرهـــمِ دل ولایــت بــاقــر هــمــۀ کــائــنــات مـی دانـنـد زنــده اَنـد از عـنــایت بــاقـر به خــدا زنــده می کـند دل را نــکـتــه هــای روایـت بـاقـر حـافـظ پرچم ذَوِی القـرباست هر که شد تـحت رایت باقـر بـشـریّـت به امـر حـق بـاشـد زیـر چــتـر حــمـایـت بـاقـر دور طاغوت، سَر نمی گـردد جــز به دســت درایـت باقـر ســدّ راه مـنــافــقــیــن بـاشـد روشِ بـــا کـــفــایــت بــاقـر هر کـجا انـحـراف می بـیـنـیم چــشــم مـا و هــدایـت بـاقـر شـیـعــه بـودن نـشانه ای دارد شـیـعـه نــوری ز آیـت باقـر بر مـجـاهـد ز غـیـب مـی آیـد مــددِ بــی نـــهـــایــت بــاقـر طاعتِ بی غرور، گر خواهیم اشـک مـا و رضـایـت بـاقـر در ره دوسـت بـنـدگــی بـایـد بـنـدگی چیست؟ غایت بـاقـر حـجـهُ اللهِ مــا تــــویــی آقــا! حجه اللهَ علی الحجـج، زهـرا جوشد از هـر لب دعای شما چشمه چشمه به زیر پای شما و من از چـشـمه ای شکافـنده چـشـم واکـرده ام بـرای شـما من مـسلـمان چـشم هـای تـوأم مــؤمــن چـشـمـۀ بـقـای شما هرکجا را که طی کند چشمت طی کـنــد پـیـرو ولای شـما نـتــوان حــق تــو ادا کــردن مگر از سمت کـربـلای شما چشم هایت چه روضه ها دیده در شب و روز نـیـنوای شما دیدی ای چشم کربلا که چه شد بر سر نیزه مـقــتــدای شـمـا خلوت سجــده بود و سـجـاده آه ســجــاد و ابــتــلای شـمـا خـیـمه اهـل بیت بود و شرر حمله و غـارت و عزای شما حـاجـتـی رفـت در دل زینب که خورَد تـازیانـه جـای شما دید چشمان پاک و معصومت کوفه و شام و رنج های شما باید از درد و داغـتـان گوئیم ورنه کِی می توان ثـنای شما خــودتـان امـر کـرده ایـد آقـا! یک دهه روضه در منای شما حـجـةُ اللهِ مــا تـــویــی آقـــا! حجة الله علی الحجـج، زهـرا
: امتیاز
|
 |
|
( اعیاد ماه رجب ) ولادت امام باقر علیه السلام
ماه پر فیض رجب، ماه نبی، ماه خداست ماه توبه،مه رحمت،مه ذکراست و دعاست مـاه از خـویش بریدن بـه خدا پیـوستن خرم آن کس که به حق واصل وازخویش جداست ماه میـلاد شـریف دو مـحـمّـد دو علی که پر ازجلوۀ ماه رخشان ارض وسماست شکر حق؛ اول این مـاه، جـمـال ازلـی در تمـاشـای رخ حـضرت باقر پیـداست دوم ماه رجب عـید بزرگـی دگر است عـید میـلاد علـی بـن جـواد بن رضاست سوم ماه رجب آن دهـمـین حجّـت حق جگرش لختۀ خون از شرر زهر جفاست دهـم مـاه رجب بـا گـل رخـسـار جواد موج‌زن رایحۀ عطر ولایت به فضاست بـارک الله کــه در سـیـزده مـاه رجـب عید مـیـلاد عـلی، مظهر رب الاعـلاست کعبـه آغوش گشوده چو گریبان از هم که ز قـلب حـرم‌الله، علی عقـده گـشاست صـاحب‌خانـه نـدا داد که ای بـنت اسد خانه از ماست ولیکن متعلق به شماست قـدر و جاه تــو بـود فـوق مـقـام مـریم پسر تو عــلی اسـت و پسر او عیساست نجل پاک تو امـام است به نـجـل مریم گرچه او مریم و عیساش پیام آور ماست این پسر رکن و مقام است و حطیم و زمزم این پسرحجر وحجر،مروه ومسعا وصفاست نـیـمـۀ مـاه رجـب روز وفـات زیــنـب اوکه دخت علی و مادر صبر است و رضاست زینب، آن فاتح میدان اسارت که هنوز زنـده از خطبـۀ او واقعۀ کرب و‌بـلاست شیردخت علـی و فاطمه و اُخت حسن که حسین دگر است و نفسش عاشوراست بیست و پنج رجب از بهر محبان علی روزاندوه و غم و ناله و اشک است و عزاست روز آزادی زنـدانــی زهــرای بــتـول روز قتل خلف حضرت صادق، موساست گوئیا در دل تـاریک سیـه‌چـال، هـنوز بانگ العفـو بـلنـد از دو لب آن مولاست آن که دربارۀ وی آمده ساق مرضوض چشم‌ها گر ز غمش خـون بفشانند رواست روز بیست و ششم ماه رجب داغ پدر بر دل و بر جگـر سوختـۀ شیـر خداست بـر دل ختم رسل داغ ابـوطالـب مـانـد آن که ایـمـانش فـوق هـمۀ ایـمـان‌هاست بیست وهفت رجب است عید بزرگی دیگر عیـد مزمل و مدثـر و نـور و طاهـاست عید بعثت که نبی رخت رسالت پوشید به!چه عیدی که به ازعید صیام و اضحاست عـیـد پـرواز بشـر، عـیـد نـزول قـرآن عـیـد نابـودی بـت، عـید تـجلای خداست بیست وهشت رجب آغازفراقی‌ست بزرگ که حسین‌بن‌علی عازم دشت و صحراست کـاروان پـسـر فـاطــمـه هـنـگـام سحر سربه کف دارد وعازم به سوی کرب‌و‌بلاست عــزم حج دارد و در اول ره می‌بـیـنـد قتلگاه است بر او مروه، صفا تشت طلاست هـم‌قدم زینـب و عـباس و عـلـی‌ّ اکـبـر پیش رویش علی و پشت سر او زهراست گاه بر فـرق علـی‌اکبـر خود می‌نگـرد گاه می‌گرید و چشمش به دو دست سقاست گاه در سینه کند نوک سنان را احساس گاه بـیـنـد که بریـده سر پـاکش ز قفاست سر به کف داشتن و تیر گرفتن به جگر سپـر سـنگ شـدن حـج امـام شـهـداسـت میثم! آن تربت شش‌گوشه بود در بر تو وای من! از چه ندیدی حرم یار کجاست؟
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام محمد باقر علیه‌السلام
نازم به سَروری كه زبورش ز كوثر است داود اهـل بیت صـدایـش رسـاتـر است یك سـوره از زبـور گـلسـتـان هـل اتی دنـیـایـی از فــضـائـل آل پـیـمـبر است یك آیـه از صـحـیـفـۀ سجّـادیـه بخـوان وانگه ببین كه سورۀ نورش چه محشراست هركس كه آن صدای رسا را شنید، دید حتی سكوت هم كه كند عین حیدراست یـعــقـوب آل فـاطـمـه حــالا پـدر شـده آمد محـمدی كه به او روح پیـكر است نسل رسـول، نسل عـلی، نـسل فـاطـمه بسته به این ولادت و مولود انور است هم هاشمی است،هم علوی هم محمدی نسلش حسینی وحسنی، فخر داوراست اول مـحــمـد آمـد و بـعــداً عـلـی ولـی اینجا علی ز قـبـل محمد مصـوّر است او زادۀ خـلـیـلِ سـر افـرازِ نـیـنـواسـت آزادۀ ذبــیـحِ خـدا سـبـط صـفـدر اسـت او نــاشــر حــقــایــق دیـن مــحــمـدی احـیـاگــر عــلـوم خـداونـد اكـبـر است آگـاه از عـوالـم غـیب و شـهـود اوست از قلّه‌های علم و عمل بلکه برتر است در یـك كـلام مـرتــبـۀ بـاقــر الـعــلـوم مولای هفت سرور و بابای جعفراست در وصف اوهرآنچه سخن هست نارساست جز اهل بیت هرچه بیان است بی‌بر است قرآن هر آنچه وصف اولو الامر می‌كند دربـارۀ پـیـمـبــر و آل پـیــمـبــر اسـت او كیست وصفش این همه توحید آور است اوكیست كه به گلشن ارباب مِهتراست با این همه فـضـایـل گویای حـضرتش تـاریـخ او مــؤیِّــدِ مـیـلاد دیـگـر است او یـادگـار نهـضت سـالار كـربـلاست دامن نـشین عـمّـۀ سـادات لشگـر است تا كربلاست،زینتِ دوش عموی خویش وز كـربلا، نظاره گر هـیجده سر است او راوی تـمــام شـهـیــدان نـیـنـواسـت اوشاهد سه ساله و نُه ساله دختر است او دیـده است نـالـۀ رأس الـحـسـیـن را او دیده است طشت طلا تیر آخر است او دیـده اسـت ذبــح عـظـیــم قــتـال را اودیده است تیزی خنجربه حنجر است او دیده است پـردگـیـان را مـیان شهـر او دیده است عمّۀ سادات مضطـراست او دیـده اسـت هـلـهـلــۀ اهــل شــام را او دیده است دیدۀ بابا ز خون تر است
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام محمد باقر علیه‌السلام
حرفی نزن از تـشنگی؛ دریـا رسیده از بی‌پـنـاهی‌هـا مگـو مـأوی رسـیده پیغـمبر آمد خیر نازل شد از آن پس فــیـض مـدام از عـالـم بـالا رسـیـده فرخـنده فـیضِ فـرّخ و فرزانه‌ای که آوازه‌اش تا سـدره و طـوبـی رسیـده آن مدعی کز نسل احمد حرف می‌زد حـالا بـبـیـنـد چـارمــیـن آقـا رسـیـده این چارمین حیدر نصب؛ این پنجمین دُر از کـوثـر پُـر گـوهـر زهـرا رسیـده داعیه داری که به علمش ناز می‌کرد کـارش به شـاگـردی این آقـا رسیـده با "کعب الاحبار" و"هریره" دین نمی‌ماند با " قال باقـر" شیعه تا اینجا رسیـده لطفـش همیشه شامل حال گداهـاست از لطف و از آقایی‌اش بر ما رسیده یا بـاقـر الـعـلـم الـنـبـیّـیـن یـا محـمّـد فـرقـی نداری در حـقـیقـت با محـمّد دریای عـلمت تا ابد ساری و جاری تو مثل زهـرا کـوثری، دنباله داری در جهل تاریک و خزان معـرفت‌ها با یک بغل نور آمدی، گرم و بهاری مثـل پـیـمـبر دست مـردم را گرفـتی بـا تـو سـر راه آمـده؛ عــبـد فـراری وقـتـی تو آقـای مـنـی، در خانـۀ تـو با آبـروتر از گـدایی هـسـت کـاری؟ از تو نـوشـتـم دفـتـرم شـد آسـمـانـی یک آسـمـان لـبـریزِ حس بی‌قـراری از تو نـوشتـم یـادم آمـد که غـریـبـی افـتاد از دسـتم قـلـم در یک کـنـاری یک دست روی سینه و دست دگر را در پـنجـره‌های ضریـحی که نـداری ازحال و روزت در بقیع آتش گرفتم نه سایـبانی، نه چـراغی، نه مزاری یا بـاقـر الـعـلـم الـنـبـیّـیـن یـا محـمّـد فـرقـی نداری در حـقـیقـت با محـمّد
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام باقر علیه السلام
گـلـشن تـوحـیـد، آباد امـام بـاقـر است مرغ دل در هر نفس یاد امام باقر است در تجـلّی نـور؛ ارشاد امام باقـر است شـادی اجـداد و اولاد امام بـاقـر است مژده یاران عیـد میلاد امام باقر است کعبۀ دل روح قرآن جان زین العابدین سر زده در اوّل ماه رجـب ماهی تمام کافتابش آورد هر صبح دم عرض سلام کنیه بوجعفرلقب باقر محّمد شد به نام قطره‌ای از چشمۀ علمش علوم خاص وعام نجـل پیـغـمـبر امام ابن امـام ابن امـام رهـنمای راستـان و پیـشـوای راستـین کیست این مولود؛ انجم را چراغ انجمن عارف بود و نبود و واقـف سرّ وعلن بحر بی‌پـایان عـلمِ ذات حیِّ ذوالـمنـن جابر آورده سلامش از رسول مؤتمن باب او ابن الحسین و مام او بنت الحسن جدّه‌اش زهـرا و جدّش رحمةٌ للعالمین روی او روی خدا؛خوی محمّد خوی او سجده آرند آسمانی‌ها به خاک کوی او از حسین و از حسن دارد ملاحت روی او لاله‌های باغ جنّت مست عطر بوی او نخل طوبی سرو رعنای کنار جوی او طوطی آن نخل، میکاییل وجبریل امین اختر برج حسن! خورشید سرمد زاده‌ای بر علیّ بن الحسین امشب محمّد زاده‌ای خود سپهرعصمت و ماه مؤیّد زاده‌ای جان، نثـار دامنت روح مجرّد زاده‌ای احـمدی دیگـر برای آل احـمد زاده‌ای آسمان امشب نهاده پای بر چشم زمین ای خـداجـویـان عـالـم بـنـدۀ درگـاه تو ای صراط مستـقـیم کلّ خلقت، راه تو وی فراتر از ثنای خلق قـدر و جاه تو آفـتاب وحـی روی خـوب‌تر از ماه تو مخـزن اسـرار غیب حقّ دل آگـاه تـو منطقت علم الکتاب و مکتبت علم الیقین سنگ اگر خاک تو گردد؛ طوتیایش می‌کنی مس چو اکسیر از تو خواهد کیمیایش می‌کنی دست گمراهی چو گیری رهنمایش می‌کنی هر کـجا بیگـانه بیـنی آشنایش می‌کنی دشمن ار دشنام گوید تو دعایش می‌کنی با کـلامی جـانـفـزا و با بـیانی دلنشین گاه از صوت مناجاتت ملایک در خروش گاه اهل آسـمان‌ها را کلامت دُرّ گوش گه زاشگ دیده آری بحر رحمت را به جوش گه جواب نیش دشمن را دهی پاسخ به نوش گاه مانند کشاورزان بود بیلت به دوش ریزدت پیوسته مروارید غلطان از جبین ای گرفته وام، خورشید جهان آرا ز تو ای عیان خُلق رسول و عصمت زهرا ز تو ای مزین کوه و دشت و دامن صحرا ز تو ای هدایت تا قـیام محـشر کبری ز تو ای زیارتنامۀ جانـسوز عاشـورا ز تو شور عـاشـورات پیدا در کـلام آتشـین محفل قدّوسیان را از تو باشد ذکر خیر با تو دائم اُنس دارد جنّ و اِنس و وحش و طیر کرده‌ای از دامن سجّاده تا معبود سیر مست فیضت آشنا و محو گفتار توغیر از تو زیبا قصّۀ ناب عزیز است وعُزیر سیـنـه‌ات دریای عـلـم اوّلین و آخرین تا تو را پیوسته در آغوش جان دارد بقیع از تن پاک تو روح جاودان دارد بقیع گرچه ازخورشید گردون سایبان دارد بقیع ناز هرشب بر چراغ آسمان دارد بقیع سایۀ رحمت به فرق انس وجان دارد بقیع خلق رو آرند سویش از یسار و از یمین من کی‌ام مدحت سرای خاندان عصمتم هرکه هستم خاک پای خاندان عصمتم سرخوش ازجام ولای خاندان عصمتم بلکه مرهـون عـطای خـاندان عصمتم "میـثـم" دار بـلای خـانـدان عـصمـتـم بارالهـا هـسـتـیـم را کن فـداشان آمّـین
: امتیاز
|
 |
|
( اعیاد ماه رجب ) ولادت امام باقر علیه السلام
صفـای طیـبّه دارد صفـای ماه رجب که عالمی شده مست از دعای ماه رجب ولادت سـه امـام و رسـالـت نــبــوی فـزوده بر برکات و صفای ماه رجب مقام و منزلتش نیست کمتر از رمضان بـلـنـد بـاد شـکــوه نــوای مـاه رجـب بخوان تـرانه یا ذوالجـلال و الاکـرام که مشکـلت بگـشاید خدای ماه رجب به روز اول ایـن مــه ولادت بــاقــر شدست موجب عـزّ عـلای ماه رجب به روز دهـم امـام جــواد آمـده اسـت به پاسداری رحمت سرای ماه رجب به سیـزدهم مه از فـروغ روی عـلی جـلا گرفـته رخ دلگـشـای مـاه رجب به بیست وهفتم مه بعـثت رسول خدا به حق شده سبب اعـتلای مـاه رجب بخوان نماز و مناجات کن به خلوت شب که بهرمند شوی از عطای ماه رجب شبی خوش است(کلامی) برات می‌بخشند به حرمت صلوات ودعای ماه رجب
: امتیاز
|
 |
|
( اعیاد ماه رجب ) ولادت امام باقر علیه السلام
ای داده در ماه جمادی فیض از دست برخیز کز جام رجب گردیم سرمست مــاه دعــا مـاه نیـایـش مــاه تــوحـیـد هر شام آن شام دعا هر صبح آن عید برخـیـز کـز نـهـر رجـب آبی بنـوشیم از دست سـاقـی بـادۀ نـابـی بـنـوشـیـم برخیز تا عمری بُوَد باقی، کـجـایـی؟ جام طـهـورا می‌دهـد سـاقی کجـایـی؟ برخیز بر زلـف عـبادت شـانه‌ای زن پَر در شعاع عشق چون پروانه‌ای زن دل بـزم تـوحـیـد آمـده برخـیز برخیز عـید آمـده عـید آمـده برخـیـز برخیـز آغاز مـاه است و زمین دریـای انـجـم تـابـیـده از برج ولا خـورشـیـد پـنـجم مـیلاد فـرزنـد امـام الـسّـاجـدیـن است در جلوه، روی ماه زین العابدین است بنت الحسن؛ ای عالمی را کرده گلشن امشب محـمّد زاده‌ای چـشم تو روشن این چارخورشید ولا را نور عین است نجل علی؛ مِهر حسن؛ ماه حسین است نسل امامان هـمام از باب و مام است آری امــام ابـن امــام ابن امــام اسـت این یوسف دو فاطمه درانتصاب است این یـادگـار احـمد خـتـمـی‌مـآب است این می‌فـروزد نور را در محفل جان این می‌شکافـد علـم را با تـیـغ برهان این است خـورشـیـد فـروزان هـدایت این میـوه‌ها می‌چـیـنـد از نخل ولایت ذکـر خـدا بـاشد هـمـانا ذکـر خـیـرش وصف از عزیز او کنم یا از عُزیرش این مـاه را نَـبوَد به زیـبـایـی قـریـنـه دور سـر او گـشتـه خـورشـید مـدیـنه امـشـب خـدا مــرآت احــمــد آفــریـده بــار دگــر بـر مــا مـحـمّــد آفــریــده در اوّل مـاه رجب مـهـری درخـشـیـد بر چـشم عـالم تا قـیامت نـور بخـشید این نازنـین فـرزند دلـبـند حسین است محو خـدا و مات لبـخـند حسیـن است تا ماه رویش را حـسین ابن علی دیـد چون مصحف ختم رسل بوسید بوسید این است فـرزندی که از جـدّ کرامش آورده جـابـر با ادب عـرض سـلامش رخسار او گـلزار هـستی را صفا داد انگشت او چـشـمان جـابر را شفـا داد هفت آسمان خشتی ز ایـوان رفـیعـش گـلـبـوسۀ جـبـریـل بر باب البقـیـعـش بیماری دل را طبیب حـاذق است این قرآن صامت را زبان ناطق است این ای سـر بـه خـطّ آل پـیـغـمـبـر نـهـاده قــرآن فــرا گـیـریــد از این خــانواده اینــان هـمـانا مـخــزن ســرّ خـدایـنـد اینان چـو پـیـغـمبـر به قـرآن آشـنایـند خـواهـید از قـرآن کــلام بکـر پـرسید بـالله قـسـم بـایـد ز اهـل ذکـر پـرسیـد بــالله قـــســم قـــرآن بـی آل رسـالـت سودی نخواهد داشت بر اهل ضلالت بی‌نورعترت علم و دانش نار و دود است هیزم شکن این نار و دود آل سعود است اینان که ازاسلام و قرآن سر شکستند اجـدادشـان دنـدان پیـغـمـبر شکسـتـند اینان که از اجداد؛ شیطان را مطیعنـد ویــرانـگـر قـبــر امـامــان بـقـیـع‌انــد در مذهـب شیـعـه نه تنهـا خـار باشند ز ایـنان تـمـام مسلـمین بـیـزار بـاشند پیـوسـته با اولاد پیـغـمـبر به جنگ‌اند قـرآن سر نی کرده با حیـدر بجنـگـند بن بازشان یک عمر عاص حیله گر بود چشم دلش از چشم کورش کورتر بود ما شـیـعـه یـعـنـی پـیـرو آل رسـولـیـم شـاداب عـطـر ناب گـل‌هـای بـتـولیـم دامـان مـا دامان عـزّت بوده ز آغـاز میزان ما قرآن و عترت بوده ز آغاز ما از سقـیـفـه نه؛ که از نسل غـدیریم بر سیـنۀ خـصم عـلی پـیـوسته تـیریـم ما شیـر حـق را تـا ابـد از رهـروانیم نه اهل صفّین نه جـمـل؛ نه نهـروانیم ما بعد مـوسی راه هـارون برگزیـدیـم از سامـری‌ها تا قـیـامت سـر بـریـدیم هـرگـز نیـفـتد نغـمۀ تـوحـید از جوش گوسـاله‌های سامری خاموش خاموش مـائــیـم و آل الله و آیـــات شــریــفــه نه شـافـعـی نه حـنـبلی نه بو حـنـیـفـه دنـیـای دیـن آبـاد قـال الـبـاقـر مـاست عـالم پُر از فـریـاد قـال الباقـر ماست با حـضرت او الـفـتـی دیـریـنـه داریم هر شب بقـیعی در درون سـینه داریم ما اهل درد و اهل سوز و اهل داغیم هر یک چراغ چار قـبر بی‌چـراغـیـم دیـدیم یک دریـای نـور این قبـرها را بـوسیـده‌ایم از راه دور این قـبـرها را زین چار، گیرد فـیض‌ها بسیار کعـبه تو چار قبرش خوانی و من چار کعبه "میثم" که دارد نورعترت را به سینه گویـد سـلام از دور بـر شهـر مـدیـنه
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام محمد باقر علیه السلام
نامش محـمد است و لقب باقـرالعـلوم عـالِـم تـرین رجـال عرب باقـرالعـلـوم در روز اولی که قدم در جهان گذاشت گردیده است فـخـر عرب، باقرالعلوم تا اینکه می برم به زبان نام اطهـرش شیرین شود دهان چو رطب؛ باقرالعلوم تـابـنده تـر ز او نـبـود کس میان روز زیـبـاتـرین سـتـاره شب باقـرالـعـلـوم روح عبادت از پدرش زین العـابدین از عـمّ خـود گـرفـتـه ادب باقر العلوم جابر کمی ز عـلم شما ارث برده است یک قطره ای ز جام شراب تو خورده است مولا! نفس زدی و دوعالم درست شد از آن گِــل وجــود تــو آدم درست شد بسکه شما مـیـان مـنـا نـالـه کـرده ای از گریه تو چـشـمه زمزم درست شد از تار و پود و رشته پـیراهن عزات بالای هر حـسـیـنیه پرچم درست شد در مــاجـرای پـر غــم وادی کـربـلا اشکت چکید و قطره شبنم درست شد بانی روضه های عـطش! با حـمایتت سـیـنـه زنـی مـاه مـحـرم درسـت شـد هرکس که روضه ای ز شما گوش می کند یک جرعه می ز دست شما نوش می کند آقـا عـنـایـتـی بـده بر سـیـنـه نـالـه را پُـر کن ز داغ کـربــبـلا این پـیـاله را ای باغبان ساقـه شکـسـته به ما بگـو داری به باغ سیـنه غـم چـنـد لالـه را یا حـضرت غـریب بـمـیـرم برای تو طی کرده ای چگونه تو این چند ساله را دیدی که رأس جد غریبت به نیزه شد دیدی به چشم خود شب غسل سه ساله را دارم به سر زیـارت قــبـر بـقـیـع تـان امضا بزن به دست خودت این قباله را یا رب تو دیده را زغمش پر ز آب کن ما را غـلام حضرت باقـر حساب کن
: امتیاز
|